Ноорог: Уншвал уул нь зүгээр юм шиг байгаан.

Би гэдэг эгэл жирийн нэгэн арван жил төгссөн л оюутан. Гэхдээ яах аргагүй энэ юунд ч үл үзэгдэм сургууль маань миний гэх ертөнцөд маш том дурсамж сийлэн үлдээжээ. Арван жилд байхад би өөрийнхөөрөө байж хурдхан том хүн болоод их мөнгөтэй болохыг мөрөөддөг байж , харин энэ миний амьдралдаа мөрөөдөж байсан хамгийн тэнэг мөрөөдөл байж. Би хамгийн үнэ цэнэтэй гэх одоо цагыг анзааралгүй гэнэн , харалган байж гэж бодном. Нэг биш хүнүүс ингэж боддог байхаа гэж би бодож байна. Хүн гэдэг аз жаргалыг хожуу ухаарахаас биш , яг одоо би аз жаргалтай байна гэж мэдрэхгүй байх нь элбэг санагднам. Оройхон арын өрөөний цонхоор жаргах нарны шаргал туяа, энэ туяаг хэзээ ч мартаж чадахгүй нь. Бүхий л аз жаргал минь тэрхэн зуур шаргалтаж буй нар шиг алга болох шиг санагдах юм. Мартахгүйн тулд үргэлж шаргалтах нарыг голын эрэгээс харахсан. 

Цааш үзэх »